شعار امسال روز جهانی آب، «حفاظت از یخچال‌های طبیعی» است. یخچال‌های طبیعی حدود 70 درصد آب شیرین جهان را در خود جای داده‌اند، اما ما برای مدت طولانی وجود آن‌ها را بدیهی فرض کرده‌ایم.
بااین‌حال، یخچال‌های طبیعی منتظر نمی‌مانند، مذاکره نمی‌کنند؛ آن‌ها به‌سادگی ذوب می‌شوند.

در روز جهانی آب 2025، سازمان ملل متحد بر اهمیت حفظ یخچال‌های طبیعی تأکید کرده است، چرا که این ذخایر ارزشمند آب شیرین با سرعتی نگران‌کننده در حال ذوب شدن هستند. افزایش دمای جهانی موجب کوچک شدن یخچال‌های طبیعی و اختلال در چرخه آب شده و زندگی میلیاردها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است.

ذوب سریع این یخچال‌ها، چرخه طبیعی گردش آب را تغییر داده و منجر به پیامدهای غیرقابل‌پیش‌بینی و شدیدی همچون سیل، خشکسالی، رانش زمین و بالا آمدن سطح دریا می‌شود. این تغییرات، جوامع انسانی و اکوسیستم‌های بسیاری را در معرض خطر قرار می‌دهد. علاوه بر این، ذخایر آبی حاصل از ذوب یخچال‌ها که برای تأمین آب آشامیدنی، کشاورزی، صنعت، تولید انرژی پاک و حفظ اکوسیستم‌های سالم ضروری هستند، به‌طور فزاینده‌ای ناپایدار خواهند شد.

ما نیازمند یک برنامه اقدام جهانی برای کاهش و تطبیق با تغییرات اقلیمی هستیم. حفظ یخچال‌های طبیعی، یک راهبرد حیاتی برای بقای بشر و کره زمین است و کلید این تلاش، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است که روند ذوب یخچال‌ها را تسریع می‌کند.

همان‌طور که موضوع امسال روز جهانی آب، «حفظ یخچال‌های طبیعی»، در کانون توجه قرار گرفته است، همه افراد، خانواده‌ها و دولت‌ها باید نقش خود را ایفا کنند. مشارکت همگان در تلاش‌هایی که گرمایش جهانی را کاهش می‌دهد و به سازگاری با تغییرات آب‌وهوایی کمک می‌کند، ضروری است.

درسی از اقتصاد و توسعه پایدار

جان مینارد کینز، اقتصاددان انگلیسی و بنیان‌گذار مکتب اقتصاد کینزی، می‌گوید:
"اگر لازم است به عده‌ای پول بدهید که چاله‌ای حفر کنند و به عده‌ای دیگر پول بدهید که همان چاله‌ها را پر کنند، این کار باعث گردش پول و رونق اقتصادی می‌شود."

هرچند این نظریه ممکن است به رشد اقتصادی کمک کند، اما بدون در نظر گرفتن پایداری منابع، می‌تواند موجب نابودی منابعی شود که برخی از آن‌ها غیرقابل‌جایگزینی و تجدیدناپذیر هستند.

در شاخص ردپای آب، میزان مصرف آب توسط افراد و بخش‌های مختلف جامعه برای تولید هر نوع کالا یا خدمات مشخص می‌شود. بنابراین، سیاست‌های کلان اقتصادی و توسعه‌ای باید در چارچوب تجدیدپذیری منابع، ازجمله منابع آبی مایع و جامد، تنظیم شوند.

به بیان دیگر، نرخ استفاده موتور محرک توسعه یک کشور از منابع طبیعی مانند آب، خاک، نیروی انسانی و منابع مالی باید برابر یا کمتر از نرخ بازتولید این منابع باشد تا امکان بازسازی و تجدید آن‌ها فراهم شود.

یک هشدار جدی

پیش‌بینی محققان نشان می‌دهد که با ادامه روند کنونی، تا حداکثر یک قرن آینده، دیگر اثری از یخچال‌های طبیعی بر روی کره زمین باقی نخواهد ماند.

باید پیش از آنکه دیر شود، چاره‌ای اندیشید و اقدامی جدی انجام داد.

برچسب ها :